De drie
ontwikkelingsfases
van het kind in
verbinding met
de ziel
Kernkind gaat
uit van drie
ontwikkelingsfases.
Deze zijn
ontstaan in mijn
werk als medium
en healer. Als
medium werkte ik
met mensen die
niet konden
aarden en heel
spiritueel waren.
Aan de andere
kant kwam ik
soms mensen in
mijn praktijk
tegen die
helemaal geen
contact met hun
ziel konden
maken. De één
wou leren iets
meer contact met
de ziel te maken
en de ander wou
leren iets meer
contact met zijn
lichaam te
maken. Dat was
in praktijk
moeilijker dan
ik dacht.
Er waren zoveel
tussenfases
voordat mensen
de ziel en het
lichaam konden
verbinden. Ik
kwam tot de
ontdekking dat
de problemen in
de kinderjaren
waren ontstaan.
Ik ben toen
begonnen ouders
en professionals
te informeren
wat er allemaal
anders kon. Maar
ik ontdekte ook
dat een groot
gedeelte van de
volwassenen
helemaal niets
met mijn
informatie kon,
terwijl ik zelf
had ontdekt hoe
belangrijk het
was.
Naast mijn werk
al medium ben ik
ook healer. Ik
kan de aura en
energie van
mensen zien
waardoor ik kon
zien dat het
lichaam twee
harten had. Het
spirituele hart
en het fysieke
hart. Deze twee
horen samen te
smelten. Maar
bij een groot
gedeelte van
volwassen en
kinderen was dit
helemaal niet
gebeurt. Bij het
teruggaan naar
hun kinderjaren
ontstonden er
vaak grote
tranen. Toen ik
eenmaal een
opleiding ging
starten waarbij
persoonlijke
ontwikkeling
belangrijk was,
dacht ik dat ik
veel tranen zou
ervaren. Maar er
was meer dan
dat. Naast
opgekropte
emoties bleken
er ook trauma’s
aanwezig bij
volwassenen.
Ik kwam langzaam
tot de
ontdekking dat
het allemaal
niet zo
makkelijk was.
Omdat ik zelf
ook healer ben,
ben ik op
onderzoek gegaan
naar de
chakra’s. De
basis van de
mens ligt in de
onderste 3
chakra’s. Elke
chakra staat
voor 7 jaar
ontwikkeling.
Dat is in totaal
21 jaar. Zo kwam
ik erachter dat
de eerste 21
jaar van onze
ontwikkeling
gelijk liep aan
de ontwikkeling
van de chakra’s.
Bij chakra’s ga
je ervanuit dat
het lichaam uit
energie bestaat.
Deze energie
moet stromen en
op bepaalde
punten in het
lichaam komt de
energie en erin
en eruit. Als de
energie
blokkeert ervaar
je lichamelijke
of psychische
klachten.
De locatie van
de chakra kun je
niet alleen
terugkoppelen
naar
lichamelijke
klachten, elke
chakra heeft
zijn eigen
functie en staat
daarom in
verbinding met
emoties en delen
van onszelf.
Deze delen zijn
bijvoorbeeld
emotionele levensbehoefte.
We gaan daarom
als volwassenen
ook door
bepaalde fases
in ons leven
heen zodat we,
net als bij de
ontwikkeling van
het kind, ook
leren het leven
vanuit volwassen
ogen te
bekijken. Later
als we ouder
zijn leren we
het leven ook
vanuit de ogen
van een bejaarde
man of vrouw te
ervaren. Elke
leeftijd heeft
dus ontwikkeling. De
chakra’s
vertellen ons
alles wat we
nodig hebben.
Wie de 7
chakra’s leert
begrijpen
begrijpt de mens
en zijn
geestelijk en
lichamelijke
gezondheid.
In de loop van
de jaren heb ik
geleerd en
vooral dat dit
de basis is van
ons bestaan. Ik
heb op die
manier de visie
van kernkind
geschreven. De
drie chakra’s
vormen de
levensfases van
het kind. En het
zijn er dus
drie. De eerste chakra gaat over
de eerste 7
levensjaren, de
tweede over de
leeftijd van 7
t/m 14 en de
derde van 14 t/m
21. Daarna staat
de fase van de
ontwikkeling van
het hart
centraal. Het
kind komt dan
energetisch los
van de ouders.
Waar het in de
buik negen
maanden nodig
heeft om
energetische te
verbinden met
het hart van de
ouders, heeft
het daarna 21
jaar nodig om
zijn eigen
ontwikkeling
door te gaan en
zo vanuit eigen
hart te gaan
leven.
In de loop
van de jaren
hoorde ik bij
anderen die ook
visies hadden
geschreven, dat
ze elementen uit
deze drie
ontwikkelingsfases
vertegenwoordigde.
Daardoor kwam
het redelijk
overeen met wat
ik had geleerd
maar iedereen
vertelt het op
zijn of haar
eigen manier. Ik
kon ook veel
wijsheid halen
uit het werk van
Rudolf Steiner.
Er zijn veel
raakvlakken in
zijn werk over de
drie
ontwikkelingsfases,
maar toch ook
weer anders.
Ik zie de Kernkindvisie
nog steeds als
basis. De basis
van de mens maar
ook de basis van
alle andere
visies. Het zet
iemand met beide
benen op de
grond waardoor
je kracht uit
jezelf kunt
halen.
Tijdens
mijn werk in de
kinderopvang en
mijn
pedagogische
opleiding leerde
ik ook veel over
de ontwikkeling
bij kinderen.
Dat is een
wetenschappelijke
benadering van
het kind. Ik
ervaar dit als
een koude
energie terwijl
ik het werk van
bijvoorbeeld Steiner meer als
een warme
energie ervaar.
Ik ben mij gaan
verdiepen in
vele andere
visies. In alles
kwam ik tegen
dat er een deel
miste. Ik bleef
dus vasthouden
aan mijn eigen
kennis over deze
3 chakra’s en
voelde dat ik
daar iets mee
wou doen. Mede
omdat veel
mensen het woord
spiritualiteit
te zweverig
vinden en hier
niets mee willen
doen. Naar mijn
mening doen we
kinderen tekort
als we ontkennen
dat het ook een
ziel heeft.
Tijdens mijn
werk met
kinderopvang
hielp ik
directie bij het
schrijven en
ontwikkelen van
visies. In elke
visie stond dat
er begeleiding
zou zijn voor
het authentieke
kind. Ik heb in
mijn leven ook
op veel
verschillende
kinderdagverblijven
mogen werken als
invalkracht en
dat authentieke
was nergens
terug te zien.
Authentiek ben
je pas als je in
verbinding kunt
blijven met je
ziel. Daarvoor
hebben we toch
een stuk
spiritualiteit
nodig. Iets wat
ik verder uitleg
in de opleiding.
In de loop van
de jaren kreeg
ik ook veel
verhalen van
ouders,
leidsters en
leerkrachten te
horen. Waar
ouders behoefte
hadden dat hun
authentieke kind
gezien en
gehoord werd,
maar waar in
praktijk niets
van terug te
zien was.
Kinderen werden
al snel in een
hokjes geplaatst
om in het
systeem te
passen. Een
systeem wat
gericht is op
het 'gemiddelde
kind' en niet op
het authentieke
kind. Kinderen
die daardoor in
de problemen
kwamen met
zichzelf en
ouders die met
hun handen in
het haar zaten.
En niet alleen
ouders, ook
leerkrachten
kwamen naar mij
toe met dezelfde
verhalen.
Ik vormde
langzaam mijn
eigen visie
dankzij mijn
werk als medium
en healer maar
ook door alle
ervaringen met
mensen op mijn
pad. Kernkind is
de basis voor
heel veel andere
visies. Het
voegt een stuk
toe en daarom
heel goed
toepasbaar in
het werk met
kinderen of
thuis in het
gezin.
Maar er was één
moeilijkheid.
Hoe de ziel
werkt kun je
niet uitleggen.
Dit moet je
voelen!
Volwassenen die
kinderen in
verbinding
willen houden
met hun ziel
vanuit deze drie
ontwikkelingsfases, kunnen dit niet
uit een boekje
leren. Het is
belangrijk dit
te kunnen
voelen. Waarom?
Omdat kinderen
voelen of je
echt bent of
niet. De visie
is dus niet op
papier uit te
leggen, tenzij
je het voelt.
En dat is ook
wat kinderen
nodig hebben.
Het leven kun je
niet leren in
een boekje. Deze
voel je. Het
loslaten van
kinderen is ze
de weg wijzen
naar hun eigen
hart en ziel
zodat ze het
rond hun 21ste
zelf kunnen.
De ontwikkeling
van het kind zal
het kind in de
eerste fase van
zijn leven leren
lichaam en ziel
in verbinding te
brengen. Zonder
bewustzijn
zullen wij
kinderen hierbij
niet kunnen
helpen. We
zouden kinderen
met al onze
goedbedoeld
handelingen
juist stagneren
bij deze
ontwikkeling.
Gelukkig geldt
dit hele verhaal
niet voor alle
kinderen. Er
zijn ook een
grote groep
kinderen die
heel goed mee
kunnen doen met
wat we hun
aanbieden. In
een andere blog
over het kind
van nu ga ik
daar wat dieper
op in.
Juist in deze
tijd mogen we
kinderen helpen
deze drie
ontwikkelingsfases
goed onder de
knie te krijgen
om een bewuste
en stabiele
volwassene te
worden. Door ze
ook te leren
over
stagnaties,
ongelukkige
gevoelens en
eigenschappen
die niet
begrepen worden.
Daarbij is het
heel belangrijk
dat we begrijpen
dat kinderen
deze wijsheid en
bewustzijn al
hebben. Maar
begrijpen nog
niet hoe ze hier
handen en voeten
aan moeten
geven. Dat zijn
dan weer de
signalen die de
ziel geeft om de
omgeving van het
kind te laten
weten dat het
niet zichzelf
is.
Verbinding
met de omgeving
zal bij de hele
omgeving
bewustwording
brengen daarom
staat kernkind
voor
bewustwording
van het hele
gezin en niet
alleen het kind.
Kinderen komen
hier op aarde
met een
boodschap. Dit
brengt
bewustwording
bij iedereen die
met het kind te
maken heeft.
Denken dat je
het allemaal al
weet is niet
belangrijk in
het werk met
kinderen. De
vraag zou zijn
hoe kunnen wij
van het kind
leren? Wat heeft
het ons te
vertellen? En
hoe kunnen we
dat in
verbinding
plaatsen met de
maatschappij?
Wat leggen we
het kind hier
over uit?
Soms is het zo
dat bepaald
gedrag van
kinderen
zogenaamd niet
mogelijk is
omdat de
maatschappij
niet zo werkt.
We kunnen het
onderdrukken in
het kind, maar
dan komt het
toch een keer
naar buiten. We
kunnen ook
uitleggen waarom
iets op dit
moment nog niet
kan maar hoe
belangrijk het
is dat het kind
dit deel van
zichzelf nooit
verliest?
Er is zoveel
meer als het
gaat over de
ziel. Het begint
in ieder geval
bij de
ontwikkelingsfases
van het kind
eigen te maken.
Deze drie horen
door te stromen.
Stagnaties geven
problemen.
|
|