HomeKernkindOver mij   Diensten   Visie  Doe mee!  Youtube  AgendaBlogsContact     
 







KINDEREN DIE NIET KUNNEN AARDEN IN DE KLAS OF OP SCHOOL

We spreken tegenwoordig van hoogsensitieve kinderen. Ik spreek liever over nieuwetijdskinderen, indigokinderen, kristal kinderen of regenboogkinderen omdat alleen het woord gevoeligheid voor mij niet voldoende is. Gebundeld in het woord 'het kind van nu' Kinderen zijn meer dan hooggevoelig, ze hebben en hele sterke en wijze ziel die gehoord wil worden. Niet alleen voor hun gevoeligheid maar ook voor de wijsheid die ze bezitten en hun doelen hier op aarde. Ik kijk dan liever holistisch en ook spiritueel naar een kind, dan vanuit de wetenschap waar ze kunnen aantonen dat gevoeligheid bestaat. Kinderen willen gezien worden voor de toekomst die zij in zich dragen en die wij nog niet kunnen zien. Kinderen willen het onverklaarbare niet verklaard hebben. Dat is de magie van het leven, alles kan nog alle kanten op gaan. Het kind wil ook gezien worden als compleet en niet alleen als een kind met allemaal ‘problemen’. Vandaar dat ik holistisch naar het kind kijk.

Als een kindje het gevoel krijgt dat het niet voldoende is, niet perfect is, iets niet snel kan of niet goed kan, minder of beter is dan andere kinderen, middelmatig is, heel goed is of het juist heel slecht doet op school dan wordt het lastig voor een kind om te voelen hoe geweldig het is en dat het al compleet is. We dienen daarin te waken omdat regels en systemen vaak dit gevoel kunnen creëren. Het voelt oneerlijk en onrechtvaardig als jij als beter of minder goed wordt gezien als de ander.

Leren is naar mijn mening leren omgaan met je hersenen. Leren jezelf te ontwikkelen en nieuwsgierig te worden naar de wereld om je heen zodat je je kunt leren op eigen wijze. Zodat je kunt worden wie je bedoeld bent om te zijn, wat een onderdeel van de kernkindvisie is. Dit is een geboorterecht en geschenk. Veel mensen weten niet dat wat een kind komt doen op aarde al vast staat. Dit is in het kind aanwezig. Het is aan het kind dit te onderzoeken en te leren ‘meester’ te worden over eigen vaardigheden en talenten. Wat het kind van nature voelt (aanvoelen) en wat het van nature al weet, speelt hierin een belangrijke rol.
 Ze voelen intuïtief aan welke keuzes en stappen daarbij horen. Maar dat gaat niet zomaar. Overal liggen hindernissen die het gevoel kunnen geven dat je niet goed genoeg bent, niet snel genoeg bent of helemaal nog geen talent hebt.

Een talent is bij sommige kinderen al duidelijk. Misschien kun je dat als volwassene niet goed waarnemen maar kinderen voelen het al wel. Ze handelen daar bewust of onbewust naar. Het is heel frustrerend als hun omgeving dit niet begrijpt. In de loop van de jaren kan dit gevoel steeds sterker worden en dan wordt het vaak ook meer een eenheid met het onderwijs. Maar als dit niet het geval is kan de weerstand tegen onderwijs groot zijn.

Maar nog niet bij ieder kind is het talent voelbaar en zichtbaar. Sommige kinderen voelen vaak wat dit talent is als ze al volwassen zijn. Het heeft daarom alle ruimte, tijd en eigen tempo nodig dit te onderzoeken. Als je dit proces goed begrijpt, begrijp je ook dat het onmogelijk is kinderen allemaal hetzelfde tempo te laten volgen en dat het onmogelijk is te denken in ‘goed of fout’. Het tempo op school is per leerling verschillend en zo hoor het te zijn.

Ik heb verhalen van leerkrachten gehoord die vertellen dat het nu eenmaal niet anders is en je gewoon les moet kunnen geven aan grote groepen te gelijk. Dit is volgens hun de enige manier. Deze mensen werken vaak in het basisonderwijs. Ik heb ook verhalen gehoord van leerkrachten die het tegenovergestelde beweren. Die werken meestal niet meer in het basisonderwijs omdat het onderwijs hun ziek maakte. Het is moeilijk een systeem te veranderen wat al zoveel jaren wordt gehanteerd. Hoe gaan we dit aan onze kinderen uitleggen? Wat als jij een kindje hebt die lijdt onder dit systeem? Wat jij jouw kindje niet gelukkig is op school? Wat als jij een kindje hebt wat je medicijnen moet geven om mee te komen in de klas?

Kinderen hebben het nodig zich in de klas veilig te voelen en daar is iedereen het over eens. Hoe je kinderen daarbij kunt helpen daar verschilt het nog te vaak van mening. Iedere leerkracht is anders net als ieder kind en zo mag het ook zijn. Maar in de basis of essentie is iedere leerkracht gelijk net als ieder kind. Ik geloof dan ook in holistisch of spiritueel onderwijs waarbij er in ieder geval bewustwording bij leerkrachten aanwezig is. Even een cursus doen is daarvoor niet voldoende. Dit vraagt jarenlange training en ontwikkeling. Een training die nooit over zal gaan omdat kinderen altijd onze beste leermeesters zullen zijn. Elke generatie kinderen brengt weer nieuwe wijsheid met zich mee. Dit zorgt voor evolutie.

Kinderen voelen dat er geen ruimte is om zichzelf te zijn op school. Ik heb hele lieve kinderen gezien die in de klas veranderde tot monsters. Kinderen die depressief werden of op school geen woord zeggen. In de tussentijd wijzen de volwassenen met vingers naar elkaar. De een geeft de ouder de schuld, de ander het kind, weer een ander de leerkracht of de school en weer een ander de overheid. Dit jarenlange gevecht heeft ertoe geleid dat ik in 2006 volwassenen ben gaan informeren over hoe onderwijs ook anders kan. Maar tot de dag van vandaag moet ik toegeven dat er maar heel weinig is veranderd. Het enige wat er is veranderd is dat er veel scholen bij zijn gekomen waar er anders wordt omgegaan met kinderen en waar de leerkrachten bewuster zijn.

Helaas worden deze scholen nog niet erkend door de overheid. Gelukkig neemt ondanks dat, de vraag naar deze scholen toe, maar heel veel kinderen vallen nog steeds tussen wal en schip. Veel ouders proberen hun kind zo veel mogelijk te helpen. Ze worden de ‘helper’ in plaats van de ouder. Natuurlijk doen ze dat met alle liefde. Maar als ze hun kind naar school sturen kunnen ze werken, als ze thuis komen kunnen ze zelf hun kind bijscholen of naar bijles brengen. Kinderen op andere manieren helpen met zelfvertrouwen door bijvoorbeeld naar sport te brengen of naar een weerbaarheidtraining te brengen. Altijd maar weer die gesprekken met school en op school kunnen ze vaak niet veel doen dus komt er een begeleider bij die je kunt komt helpen. Maar heel veel komt op de schouders van ouders en instanties buiten school. Het is altijd maar op zoek naar oplossingen voor het kind wat “anders” is.

De nadruk ligt altijd op het kind en hoe we kinderen kunnen helpen mee te doen met het systeem. Dit kan ook anders. (De kernkindvisie gaat uit van drie stappen namelijk, het systeem, het sociale deel en spirituele deel.) We kunnen verandering in het onderwijs toelaten door niet het kind te helpen veranderen of aan te passen maar door van kinderen te leren. Wat heeft dit kind mij te vertellen? Wat kan ik anders doen? Dat zal kinderen aarden. Het schoolsysteem is niet perfect en dat zal het ook nooit zijn. Waar zouden we dan nog uitdaging kunnen vinden? Maar kinderen het gevoel geven dat ze welkom zijn, compleet zijn, gehoord worden en gezien worden zal kinderen helpen. Door ze te behandelen als een individu maar in de essentie een eenheid vormen met hun omgeving.

Delen van het kind waar je niet mee om kunt gaan zijn delen van jezelf waar je niet goed mee om kunt gaan. Deze delen zijn door andere in onze jeugd ook niet gehoord of gezien. We hebben ze leren onderdrukken. Het patroon wordt zo herhaald. Dat betekent niet dat je als leerkracht iets fout doet, dat betekent dat je als leerkracht in verbinding bent met elk kind in de klas. Ze vertegenwoordigen een stukje van jou. Ook het irritante kind, het terug getrokken kind, het drukke kind en het niet wat niet praat of niet wil luisteren. Elk kind vertegenwoordigd een deel van wie je bent. Leren omgaan met deze kinderen is een leren omgaan met jezelf. Dit creëert soms het gevoel dat je kwetsbaar bent maar het is de grootste kracht die mensen bezitten om van binnen uit te groeien. We hebben vaak alleen maar van buitenaf leren groeien maar groeien kan je ook van binnenuit. Het zal je unieker maken en krachtiger als je je eigen pijn en angsten durft toe te laten.

Ik ben van mening dat als je er voor kiest met kinderen te werken dat je dan ook kiest om van kinderen te leren. Ook al gaat dat soms onbewust. Anders kun je nooit in verbinding blijven. Volwassenen leren van kinderen net als kinderen van volwassenen leren. Je bent niet verplicht om te leren het is altijd en vrije keuze. Maar wees dan eerlijk en geeft het kind aan dat het niet aan het kind ligt maar aan jou. We zijn niet perfect als volwassenen er is nog zoveel te leren. Zo is het ook bedoeld. Hier kunnen we creatief en positief mee om leren gaan. Dat is wat we kinderen ook mee willen geven toch? Dat leren leuk is? We leren van binnen en van buiten. Geef ze de ruimte net als jij jezelf ruimte mag gunnen als volwassen. Neem de tijd, vind je eigen tempo en durft kwetsbaar te zijn. Groeien is een kwetsbaar proces want dat betekent dat je jezelf open stelt. Veel volwassenen stellen zich open met hun hoofd. Kinderen stellen zich open met hun hart en ziel. Dat maakt veel kwetsbaarder. Laten we daar voorzichtig mee omgaan.






Blogs


<   
                > 
  3 ontwikkelingsfases van het kind i.v.m. de ziel   Pap, mam, ik heb een talent!   Holistisch opvoeden en kinderen   De lichtdragers en lichtwerkers in de kinderen   Het kind van nu  


  Kernkind
info@kernkind.nl
www.kernkind.nl
Harderwijk